Το Παρίσι φωτοβολεί ή ξεθωριάζει;

Λογικό, ας σκεφτούμε για παράδειγμα ότι πηγαίνοντας στο Λονδίνο παθαίνεις τροφική δηλητηρίαση και περνάς τις διακοπές κάνοντας εμετούς και έχοντας για συντροφιά αβάσταχτους πόνους. Το πιο πιθανό είναι να συνδέσεις  το Λονδίνο με άσχημες αναμνήσεις  που επηρέασαν τη γνώμη σου δίχως όμως ολοκληρωμένη άποψη για την πόλη.

Η πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Παρίσι, λοιπόν, ήταν το καλοκαίρι του 2013. Αποτελούσε μια από τις στάσεις που είχα επιλέξει κάνοντας Interrail, ταξιδεύοντας δηλαδή με το τραίνο. Μια μοναδική εμπειρία που συστήνω ανεπιφύλακτα. Εδώ μπορείς να δεις αναλυτικά περί τίνος πρόκειται το interrail.

Την πρώτη φορά, λοιπόν, όλα έμοιαζαν υπέροχα. Ακόμη και το δράμα, το κλάμα φάνταζε ρομαντικό στο Παρίσι. Την ημέρα το θαύμαζα όμως το βράδυ το ερωτευόμουν.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε όλα τα MUST SEEN αξιοθέατα! Από τον πύργο του Άιφελ, ένα από τα διασημότερα αν όχι το πιο διάσημο ορόσημο της Ευρώπης έως την επιβλητική Βασιλική της Ιερής Καρδιάς  (Basilica de Sacre Coeur) στη Μονμάρτη, την άλλοτε γωνιά της «αφρόκρεμας», των καλλιτεχνών του κόσμου από το λογοτέχνη Αμερικανό Hemingway έως τον ισπανό Picasso και τον Ολλανδό Van Gogh.

Μονμάρτη

Το Παρίσι είναι αποδέκτης εκατομμυρίων επισκεπτών κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. Είναι ένα ξενοδοχείο που μονίμως είναι γεμάτο με απαιτητικούς και λιγότερο απαιτητικούς πελάτες. Πλημμυρίζει άλλοτε από ευγενικούς και πρόσχαρους πελάτες και άλλοτε από στριφνούς και δύστροπους, μα είναι πάντοτε γεμάτο!

Το ότι σφύζει από ζωή μπορεί να προσδίδει μια αίσθηση συνεχούς κίνησης και γρήγορων αναπνοών, όταν όμως έχεις λίγες μέρες στη διάθεσή σου και θέλεις να ζήσεις το μέρος και να απαθανατίσεις στιγμές, οι ατέλειωτες ουρές στην αναμονή και τα αναμενόμενα σπρωξίματα μεταμορφώνονται σε ασκήσεις υπομονής. Τι μπορείς να κάνεις γι’αυτό όμως;

Ξεκίνα τις βόλτες από πολύ νωρίς το πρωί γύρω στις εφτά. Αν πάλι, δεν είσαι πρωινός τύπος όπως εγώ, ιδανικά είναι κατά τη δύση του ηλίου. Αυτό δε σημαίνει πως θα βγαίνεις μόνο τις πρωινές ή τις βραδινές ώρες αλλά για hot spots όπως η Μονμάρτη ιδανικά είναι από τις 5 το απογευματάκι έως το σούρουπο.

 Πύργος του Άιφελ

Προφανώς και θα επισκεφτείς τον πύργο του Άιφελ τον οποίο μπορείς να δεις από πολλά σημεία της πόλης. Μπορείς να συνδυάσεις τη βόλτα σου στον εμβληματικό αυτό πύργο με ένα πικ νικ , με καφέ και ένα καλό βιβλίο. Μπορείς να ανέβεις βλέποντας την πόλη από ψηλά αν θέλεις να πεις : «ανέβηκα και εγώ στο Πύργο του Άιφελ». Προσωπικά, δε θέλησα να ανέβω – όχι , λόγω της αναμονής μιας και αν έχεις αγοράσει το εισιτήριο σου ηλεκτρονικά  μπορείς να ανέβεις έχοντας πολύ λιγότερη  αναμονή- αλλά γιατί υπάρχουν μέρη που μπορείς να δεις το Παρίσι να ξεδιπλώνεται μπροστά στα πόδια σου  με λιγότερο συνωστισμό και τον Πύργο του Άιφελ να αποτελεί μέρος της θέας.

Η δεύτερη φορά που το επισκέφτηκα ήταν λίγους μήνες πριν, μόνο που στα μάτια μου το τοπίο ήταν πολύ διαφορετικό. Μέσα στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη φορά στο Παρίσι, είχαν αλλάξει πολλά! Στο ενδιάμεσο τρομοκρατικές επιθέσεις και πολλοί σκοτωμοί σημειώθηκαν , κάτι το οποίο είναι αισθητό σε κάθε πλευρά της πόλης.

Πηγαίνοντας πίσω στο 2013, πρωτοείδα τον πύργο του Άιφελ νύχτα να λαμπυρίζει με τα φώτα του να τρεμοπαίζουν με τέτοιο τρόπο, που έδινε άλλη αίσθηση στο σκοτάδι. Εκεί ένιωσα για πρώτη φορά αυτό που άκουγα χρόνια περί της πόλης του Φωτός  που τόσο έκρινα ως μπανάλ και τετριμμένα.

Όλη αυτή η εικόνα ήρθε και γκρεμίστηκε! Ο πύργος του Άιφελ τον Οκτώβριο του 2017 ήταν περιτριγυρισμένος από σκαλωσιές, απαγορευτικές πινακίδες και νεαρούς στρατιώτες που οπλοφορούν  περιφερόμενοι γύρω-γύρω από τον πύργο και την περιοχή. Ένα ξεροκόμματο γης άφησαν ελεύθερο για πικ νικ μόνο.. και αυτό την επόμενη μέρα επίσκεψης εκεί, το βρήκα και αυτό περιφραγμένο. Όταν ρώτησα για ποιο λόγο τα περιφράζουν όλα, μού απάντησαν πως είναι για την δική μας ασφάλεια. Δεν έμαθα αν πρόκειται για κάποιο επικείμενο έργο ή όχι. Το βέβαιο είναι πως το Παρίσι ασφαλές ή μη μου φάνηκε γκρίζο, σαν να ξεθώριασε.

Μονμάρτη

Πλημμυρισμένη Μονμάρτη Οκτώβριος 2017: Γιορτή της συγκομιδής

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Παρίσι είχα την τύχη να πετύχω στην Μονμάρτη έναν τύπο που μου χάρισε ένα θέαμα ειλικρινά μοναδικό, ένα θέαμα που αξίζει πολλά εκατομμύρια.. χειροκροτήματα!

Αποδείχτηκε πως ήταν ο Iya Traore. Ο ποιος; Δεν τον ήξερα! Είναι διάσημος ποδοσφαιριστής ο οποίος έχει χιούμορ, είναι δημιουργικός, άμεσος και κάνει απίστευτα πράγματα. Ο τρελός αυτός τύπος που έχει κάνει την μπάλα επέκταση κάθε άκρου του είναι πραγματικά ταλαντούχος και υπέροχος.

Ήταν από τις εικόνες που δύσκολα ξεθωριάζουν και από αυτές που εντυπώθηκαν πιο έντονα στην μνήμη μου από την πρώτη μου φορά στο Παρίσι. Μάλιστα, τότε είχαμε πάει απόγευμα και περπατήσαμε την Μονμάρτη υπό το απογευματινό φως του Ιουλίου έως και το γλυκό σούρουπο με θέα τον Ιya Traore κρεμασμένο από μια λάμπα δύο μέτρων και με φόντο το Παρίσι!

Τη δεύτερη φορά και η Μονμάρτη ήταν διαφορετική! Αυτή τη φορά πέτυχα τη γιορτή της συγκομιδής «La fête des Ventages» που λένε και οι φίλοι μου οι Γάλλοι, με θέμα «τα φώτα» και με τιμώμενη χώρα την Πορτογαλία για το 2017.

Βούλιαζε κυριολεκτικά από κόσμο! Γίνονταν υποτυπώδεις έλεγχοι που ακριβώς επειδή ήταν υποτυπώδεις δε σου απέπνεαν καμία ασφάλεια αλλά άφησα τις κακές σκέψεις στην άκρη και αρχίσαμε να πηγαίνουμε από τον ένα πάγκο στον άλλο. Θύμιζε πανηγύρι μόνο που στους πάγκους δέσποζαν ποικιλίες κρασιών, τυριών, macarons και λουκάνικα. Λουκάνικα με έντονη τη γεύση της ντομάτας, λουκάνικα τυριών, λουκάνικα με  ξηρούς  καρπούς, λουκάνικα με μπαχάρια και γενικά λουκάνικο με ό,τι γεύση μπορείς να φανταστείς. Όσο για τα σάντουιτς με λουκάνικο, 7 ευρώ το ένα! φιλική τιμή και χωρίς πατάτες  😛

Μουσείο  του Λούβρου

Μουσείο του Λούβρου ή Μουσείο Ορσέ; Έχεις  λίγο χρόνο και πρέπει να διαλέξεις το ένα  εκ των δύο, τι κάνεις;

Εξωτερικός χώρος του Μουσείου του Λούβρου.

Tip για Είσοδο : Υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης του Μουσείου. 1) Από πάνω 2) Υπογείως μέσω του Μετρό. Εννοείται ψηφίζω το δεύτερο μιας και είναι πιο εύκολος και πιο γρήγορος τρόπος.Μετά την επίσκεψη στο μουσείο, μπορείς να ανέβεις στο πάνω μέρος έχοντας γλιτώσει το μεγάλο συνωστισμό για την ουρά.

Το μουσείο του Λούβρου είναι ένα μουσείο που ακόμη και αν δε δηλώνεις φαν πρέπει μια φορά στη ζωή σου τουλάχιστον να το επισκεφτείς. Και όχι δεν είναι κοινωνικός συμβιβασμός , είναι must γιατί περικλείει στους τοίχους του 445.000 κομμάτια εκ των οποίων τα 35.000 χιλιάδες έργα εκτίθενται! Κάποτε υπήρξε  κατοικία βασιλικών και μια από τις πτέρυγές του σε ταξιδεύει μέσα από καθρέφτες, κειμήλια και έπιπλα εκείνης της εποχής. Πιθανότατα αν ζούσες εκείνη την εποχή, δε θα είχες πρόσκληση για το παλάτι. Περιορίζονταν οι θησαυροί για την χρυσή ματιά της ελίτ κοινωνίας καθώς και για το προσωπικό. Εν έτει 2018 ,όμως, ο οποιοσδήποτε μπορεί με 15  ευρώ( έως 19-20 – αναλόγως από πού θα το αγοράσετε) να ρίξει μια κλεφτή ματιά στο παρελθόν.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ : Ο κώδικας του Χαμουραμπί και οι αίθουσες  γεμάτες με πορσελάνες από την Ασία σε συνδυασμό με τα βαριά  σκαλισμένα στο χέρι como και ζωγραφισμένα με λεπτομέρεια είναι από τις εικόνες που μου έμειναν. Επίσης, στον πρώτο όροφο ανοίγεται μπροστά σου ένας υπέρογκος διάδρομος που μοιάζει με θησαυροφυλάκιο με τους γνωστότερους πίνακες να καμαρώνουν επιμελώς τοποθετημένοι στον τοίχο αριστερά και δεξιά , ακολουθώντας σε κατά μήκος του διαδρόμου. Το μόνο βέβαιο είναι πως είναι τεράστιο και χαοτικό. Σίγουρα μια μέρα δε φτάνει για να δεις σε βάθος και να δώσεις την αρμόζουσα προσοχή στα  εκθέματα του Μουσείου του Λούβρου.

Ο κώδικας του Χαμουραμπί: Ταξίδι στο χρόνο πίσω στην αρχαία Μεσοποταμία. Ένα από τα αρχαιότερα κείμενα νόμων, δημιουργία του Βασιλιά της Βαβυλώνας, Χαμουραμπί. Διάβασα γι’ αυτόν πρώτη φορά στο βιβλίο Ηοmo Sapiens του Harari Yuval Noe μιας και ανέφερε κάποιους από τους νόμους του εν λόγω κώδικα. Ωραίο βιβλίο, παρεμπιπτόντως . Μια καλή πρόταση αν ψάχνεσαι για βιβλία αυτόν τον καιρό.

ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ : Στην διάσημη αίθουσα που βρίσκεται η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο πίνακας περιβάλλεται από κάποιο διάφανο υλικό τύπου πλέξι-γκλας μιας και στο παρελθόν έγινε απόπειρα κλοπής του έργου καθώς και  μια μπάρα που επιτρέπει να πλησιάσεις τον πίνακα έχοντας πάντοτε μια ασφαλή απόσταση. Το φως χτυπάει πάνω στο πλέξι-γκλας  κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την παρατήρησή του και ο κόσμος συνωστίζεται σαν τις σαρδέλες για να βγει σέλφι με την Μόνα Λίζα. Η συντριπτική πλειοψηφία δε δίνει δεκάρα μιας  και δεν έχει ρίξει καν βλέφαρο στο περιτυλιγμένο «ασφαλές» έργο αλλά επειδή είναι κουλ και ΟΛΟΣ ο κόσμος το αναγνωρίζει , γίνεται όλο αυτό το πανηγύρι.

Ακριβώς απέναντι από την Τζοκόντα, βρίσκεται ο πίνακας του Πάολο Βερονέζε  που τιτλοφορείται ως « Ο  γάμος στην Κανά» . Ένας θεόρατος πίνακας που καλύπτει ολόκληρο τον τοίχο με τρομερή λεπτομέρεια, ζωηρά χρώματα και φως.

Ακόμη, εντυπωσιακό στην ιστορία του πίνακα είναι πως :

Ι. Απεικονίζει 130 μορφές, μεταξύ των οποίων μονάχα ο Χριστός  κοιτάζει απευθείας προς την πλευρά του θεατή.

ΙΙ.Ο Ναπολέων ερωτεύτηκε τον πίνακα με την πρώτη ματιά  αντικρίζοντάς τον στην τραπεζαρία της μονής των Βενεδικτίνων San Giorgio Maggiore κοντά στον Άγιο Μάρκο της Βενετίας ,διατάζοντας την άμεση μεταφορά του στη Γαλλία ως λάφυρο πολέμου.

ΙΙΙ. Απέσπασαν τον πίνακα και έπειτα τον έκοψαν στην μέση ώστε να μεταφερθεί  από την Ιταλία στη Γαλλία. Έπειτα και εφόσον τα δύο μέρη του πίνακα επανασυναρμολογήθηκαν , ο πίνακας αισίως εκτέθηκε στο Παρίσι.

Χωρίς να είμαι ειδήμων και δίχως προηγούμενα με τον κύριο Ντα Βίντσι “Ο γάμος στην Κανά”, τράβηξε την προσοχή μου και κέρδισε αναμφίβολα την ευνοϊκή μου ματιά.

Τέλος, σε περίοπτη θέση βρίσκεται το μαρμάρινο άγαλμα « Νίκη της Σαμοθράκης» το οποίο δεσπόζει μόνο του, ξέχωρο σε κομβικό σημείο του Μουσείου του Λούβρου ανάμεσα στις δύο σκάλες. Ακόμη, στα highlights του μουσείου είναι η Αφροδίτη της Μήλου βεβαίως!

Μουσείο Ορσέ

Εσωτερικό του Μουσείου.

Πολύ πιο «συμμαζεμένο». Αποτελείται από τρία επίπεδα και ένα εστιατόριο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική στον τελευταίο όροφο.

Μουσείο Ορσέ : Εστιατόριο

Έχει κυρίως πίνακες, σκίτσα και γλυπτά από τα γνωστότερα ονόματα της τέχνης. Το κτίριο παλαιότερα εκτελούσε χρέη σταθμού τραίνων και όπως και το μουσείο του Λούβρου, το κτίριο αυτό καθ’ αυτό αποτελεί έργο τέχνης.

Αγαπώ τον Μονέ( Monnet) και εκεί βρήκα τη χαρά μου! Είχε αρκετούς πίνακές του όπως η Γέφυρα του Αρζαντέιγ κ.ά. Επίσης, πίνακες του Μανέ, του Ντεγκά, του Γκωγκέν, του Ρενουάρ, του Ντελακρουά, του Σεζάν , του Ανρί Ματίς και του Βαν Γκόγκ.

Χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο ρολόι στην κορυφή του απ΄ όπου μπορείς να ξεκλέψεις κάτι από το Παριζιάνικο τοπίο, μη φανταστείς όμως κάτι φοβερό γιατί είναι αρκετά χαμηλά συγκριτικά με άλλα μέρη όπως ο Πύργος του Άιφελ, Η Αψίδα του Θριάμβου, το εμπορικό κέντρο  Galerie  Lafayette, το Butte Bergeyre κ.ά.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρη που μπορείς να θαυμάσεις την πόλη από ψηλά! Όμως το κατάλληλο και αγαπημένο μέρος είναι ο πύργος του Montparnasse.

Πύργος του Μontparnasse (Tour Montparnasse)

Από πού να δεις την πόλη του Παρισιού από ψηλά; Από τον πύργο Μontparnasse θα απολαύσεις πανοραμική θέα στο Παρίσι μιας και έχει ακτίνα έως και 40 χιλιόμετρα. Ο πύργος αυτός εξωτερικά έχει χαρακτηριστεί άσχημος αλλά άσχημος είχε χαρακτηριστεί και ο Άιφελ όταν αντίκρισαν την κατασκευή του για πρώτη φορά  οι Παριζιάνοι που πλέον καμαρώνουν περήφανα  κάτω απ’ το φως του!

Ο πύργος  Montparnasse είναι μια κατασκευή 210 μέτρων και φαντάζει ξένο στην περιοχή καθώς περιβάλλεται από κτίρια που δεν ξεπερνούν τα 30 μέτρα. Ο λόγος είναι πως λίγο μετά τη κατασκευή του, απαγορεύτηκε και η κατασκευή ουρανοξυστών στο Παρίσι. Έτσι, έμεινε μόνος και έρημος να ξεχωρίζει και να δεσπόζει άτσαλα προσφέροντάς σου όμως ένα ασανσέρ (το γρηγορότερο στην Ευρώπη) που σε πηγαίνει στην κορυφή μόλις σε 38 δευτερόλεπτα!

Παναγία των Παρισίων

Ε , εντάξει όσο και αν θέλω να ξεφύγω από τα κλισέ, μερικά κλισέ είναι ωραίο που είναι κλισέ και μπράβο τους που είναι.

Έχω μεγαλώσει με ταινίες της  Disney και «η Παναγία των Παρισίων» δεν αποτελούσε εξαίρεση. Τα γοτθικού τύπου αγαλματίδια που ζωντάνευαν και όλο νάζι και αγάπη φρόντιζαν, συμβούλευαν και προστάτευαν τον Κουασιμόδο , τον παραμορφωμένο καμπανοκρούστη είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με υπέροχα συναισθήματα παιδικής ηλικίας. Το ομώνυμο μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκώ μυθοποίησε το ναό αυτό όχι μόνο στα δικά μου τα μάτια όπως και χιλιάδων παιδιών αλλά και ενηλίκων αναγνωστών του έργου. Τα μοχθηρά τέρατα που σε κοιτούν από τα δύο περίτεχνα καμπαναριά δε φαντάζουν και τόσο τρομαχτικά αν έχεις δει την ταινία της Disney. Σίγουρα όμως μια ανατριχίλα μπαίνοντας μέσα τη νιώθεις! Η ουρά είναι τεράστια σχεδόν πάντα αλλά προχωράει αρκετά γρήγορα οπότε αν βρίσκεις κάποιο αρχιτεκτονικό έστω ενδιαφέρον, αξίζει λίγη αναμονή.

Αν λοιπόν δε το ψήνεις, το βράδυ ο ναός κατάφωτος σε συνδυασμό με το παιχνίδισμα των σκιών που δημιουργούνται, φαίνεται πολύ εντυπωσιακός.

Πόσο πιο όμορφη το βράδυ;

Αγαπημένο μέρος του Παρισιού; Τα παλαιοπωλεία δίπλα στο Σηκουάνα.

Τα παλαιοπωλεία που είναι παρατεταγμένα κατά μήκος του Σηκουάνα! Μπορείς να βρεις τα πάντα. Ειδικά αν είσαι συλλέκτης γραμματοσήμων, καρτ-ποστάλ, νομισμάτων, βιβλίων στην πρώτη τους έκδοση κτλ βρήκες τον παράδεισό σου! Βέβαια και εγώ που δεν είμαι συλλέκτης κανενός από τα προηγούμενα βρήκα μια καρτ-ποστάλ γραμμένη το 1943 κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου γραμμένη από κάποιο Γάλλο-ή πιθανότατα Αμερικάνο προς τη Μαροκινή αγαπημένη του. Τι έκανε εκείνος στο Παρίσι; Πώς λεγόταν η κοπέλα; Πώς βρέθηκε αυτή η κάρτα σε ένα πανέρι ενός παλαιοπωλείου δίπλα στο Σηκουάνα; Άραγε, κατέληξαν μαζί;  Ένα είναι το σίγουρο. Ένα κομμάτι της ιστορίας τους κατέληξε μαζί μου  74 χρόνια αργότερα…

Εσένα ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά στο Παρίσι;

Αν σκέφτεσαι να πας και θες οποιαδήποτε πληροφορία ή βοήθεια, μη το σκέφτεσαι, στείλε μου ό,τι θέλεις. Θα χαρώ να σε βοηθήσω.

---