Chefchaouen βουτηγμένο στο μπλε

Chefchaouen βουτηγμένο στο μπλε

Με την πρώτη ματιά…..

Πλησιάζοντας το χωριό, διακρίνεις μια μπλε κουκκίδα στο βάθος ανάμεσα στο πράσινο τοπίο. Και ξέρεις ότι επιτέλους ανακάλυψες αυτό που χρόνια έψαχνε ο Δρακουμέλ μετά μανίας και αδιακόπως: To στρουμφοχωριό.  Λοιπόν, πήγα και εκεί αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε σε ένα άλλο άρθρο.

Δε πρόκειται, λοιπόν, για το στρουμφοχωριό αλλά για το Chefchaouen,ένα ήσυχο χωριό με τους πιο γλυκούς ανθρώπους που έχω συναντήσει. Τα παιδιά είναι πολύ συνεσταλμένα όμως απίστευτα φιλικά και χαρούμενα. Διστακτικά με περιεργάζονταν με τα μεγάλα τους μάτια όπως κάθε «ξένο» που επισκέπτεται το χωριό τους. Μου έκανε εντύπωση το πόσο ντροπαλά ήταν καθώς πρόκειται για ένα τόπο αρκετά τουριστικό κάτι που σημαίνει πως είναι εξοικειωμένα στην θέαση ξένων. Παρόλα αυτά ήταν πολύ ντροπαλά με αποκορύφωμα το αγοράκι στην φωτογραφία από κάτω με τον οποίο η γνωριμία μας είχε αντίστροφη πορεία αφού πρώτα παίξαμε κρυφτό και έπειτα γνωριστήκαμε.

Μια φορά και έναν καιρό…

Ιδρύθηκε στα τέλη του 15^ου αιώνα ανάμεσα στις δύο κορυφές των βουνών Rif. Ανάμεσα στην Ταγγέρη και το Τετουάν σε στρατηγική θέση χτίστηκε το πρώτο οχυρό το 1471. Το Chefchaouen είναι γνωστό και ως «το μπλε μαργαριτάρι». Πλησιάζοντάς το οδικώς από μακριά, ο ήλιος αντανακλά πάνω στα μπλε σπίτια του, χτισμένα αμελώς πάνω στην πλαγιά του βουνού, κάνοντάς το να λαμπυρίζει στο βάθος όντως σα μπλε μαργαριτάρι.

Myth Buster…….

Το Chauen είναι γνωστό και ως ο παράδεισος των ναρκωτικών. Η αλήθεια είναι πως μπορείς εύκολα να βρεις χόρτο( μέχρι εκεί μου έγινε πρόταση από ένα ντόπιο που φρόντισα ευγενικά να αρνηθώ οπότε και δε ρώτησα άλλες μου επιλογές). Επίσης όμως είναι αλήθεια ότι μπορείς εύκολα να το προμηθευτείς και σε άλλες πόλεις του Μαρόκου οπότε πρόκειται περισσότερο για φήμη παρά για πραγματικότητα.

Βέβαια, υπάρχει αλήθεια μέσα στον τίτλο που έχει δοθεί στην πόλη ως « η πόλη της χαλάρωσης» αναφερόμενοι όμως όχι στα ναρκωτικά αλλά στα σπα της!

Το Chefchauen είναι μια κωμόπολη που περπατιέται εύκολα και ακίνδυνα. Σε μεγαλουπόλεις όπως οι Φεζ και το Μαρακές μονίμως είχα το νου μου μη χαθώ στο λαβύρινθο των μεδίνων τους και είχα την αίσθηση πως με κοιτούσαν συνεχώς. Κάτι το οποίο απέχει πολύ από την ατμόσφαιρα της πόλης της χαλάρωσης.

Προτείνω να περάσετε ένα βράδυ εκεί. Δεν έχει νυχτερινή ζωή αλλά μπορείτε να :

1. Ανεβείτε στην ταράτσα του ξενοδοχείου, να απολαύσετε τη θέα από ψηλά, ένα καθαρό ουρανό μακριά από καυσαέρια γεμάτο αστέρια ( οκ, υπάρχει το ενδεχόμενο να πετύχετε και συννεφιά :P),  απολαμβάνοντας ένα ποτό. Μπορεί η θρησκεία τους να απαγορεύει το αλκοόλ αλλά για τους τουρίστες είναι πάντα εφοδιασμένοι.

2. Να αράξετε στην κεντρική πλατεία για βραδινό δοκιμάζοντας παραδοσιακό κους-κους με μπαχάρια και κοτόπουλο. Ό,τι πιο νόστιμο έχω φάει… και μου αρνήθηκαν την συνταγή! Θαρρείς και ζήτησα απόρρητα έγγραφα υπόθεσης Ρότενμπεργκ. Επτασφράγιστο μυστικό, που λες, η συνταγή! « Ελένη τόσες έχει στο internet,just google it! » θα μου πεις!  « Καμία δε με ικανοποίησε μέχρι στιγμής» , σου απαντώ!

 

     Ο πεινασμένος τυρί από Chefchaouen….ονειρεύεται

To τοπικό τυρί τους είναι εκπληκτικό. Το τύλιξα σε αράβικη πίτα φτιάχνοντας ένα πρόχειρο μεσημεριανό αλλά παρόλα αυτά χορταστικό και πεντανόστιμο. Το συνόδεψα με ένα παραδοσιακό μαροκινό τσάι μέντας. Ειλικρινά,  το καλύτερο τσάι σε ολόκληρο το Μαρόκο το ήπια σε εκείνη τη γραφική την πλατείτσα που βρίσκεται στη Μεδίνα, στο παλιό κομμάτι του Chefchaouen κοντά στην είσοδο του χωριού.

Εκεί, λοιπόν βρήκα την Plaza Uta El-Hammam απολαμβάνοντας το ζεστό παραδοσιακό τσάι τους με φύλλα μέντας έχοντας απέναντι μου το μεγάλο τζαμί ( Grande Mosque), επιβλητικό μετρώντας εξακόσια χρόνια ζωής. Παρόλα αυτά μπορείς να το χαζέψεις μόνο εξωτερικά αφού η είσοδος επιτρέπεται αυστηρά και μόνο σε Μουσουλμάνους.